Alt så har liv seie: eg vil,eg!

Eg e øve gjennomsnittet gla i kvitveis.
Og på Finnøy fins di i ville mengder.
Love it!

Me har vore ute og lekt i våren!

I går la me turen te Spanne og videre øve te Harås.

Målet va egentlig at Elisabeth sko ta bilder av lam, men eg fekk nå tatt 

ein del eg og. Av lam, blomster, venner, utsikt....vår!

Når me sko ut på veien på Harås, måtte me gjønå ei litt gjenstridig grind.

Ein ståltråd som va ein smule stram og temmelig rusta holdt na på plass.

Eg begynte å lirka. "Ikkje gjer da", sa Øydis. "Dåke får an ikkje på igjen".

Elisabeth bare fnyste. "Har sje du vore med Oddbjørg før, du?".

Hestehooooov!
Det e lite i verden som lukte
bedre enn hestehov.

Heilt ok pluss utsikt på Spanne.
Og så likte eg påskeliljene langs muren!

Di dreiv og slapp sauene ut. Dei fleste lammå
va ute, mens mange av søyene fremdeles va inne.
Det va lyd.

Littegrann sprett i di, kan du sei.

Eg fant ein fin stein:)

Øydis blei tvunge te å posera.
Detta bildet burde ha hatt lyd.
Priceless.

"Gå gjønå dokke, så tar eg bilder!"
Lite gjennomtenkt, Elisabeth.
Då står det jo ein fotograf klar
på andra siå.

"Det va godt me tok med oss Øydis!" sa Elisabeth.
Oddbjørg va enig.

Han lèt meg liggja i grøne enger....

....han fører meg til vatn der eg finn kvile.

Me traff ein kvalp!

Heilt ufattelig skjønn.

Vår og venner. Alliterasjon på høgt nivå.

It's the climb

Det blir ein del turgåing for tiå. Og med det følge jo naturlig masse

gode opplevelsar. Og ein god del galskap.

Det e stort sett Elisabeth og eg så går, og eg trur det e kombinasjonen

av oss to som fort kan utløysa ein del...eh...påfunn.

Eg har skreve før om når me va ute i "heiå" (dei hermetegnå MÅ med,

alvorlig talt. Eg e fra indre Ryfylke. Der e det heiar.) og klatra på vaklevorne 

steinmurar mens me delte "I've been a wild rover" med alle innenfor hørevidde.

Og det e som regel når me bevege oss utenfor asfalten at ting har ein
tendens te ta litt av. Elisabeth har lært et fint uttrykk av mannen sin:
"Christopher Columbusing". Det e det me ofta drive med, nemlig.
Alternative ruter. Og det e ikkje det at me rote oss vekk og ikkje lenger
vett kor me e, problemet ligge heller i koss me ska komma oss derifra.
Bildet e fra ein liten "snarvei" som nok tok ca dobbelt så lang tid som
å gå rundt. Me pløye rett gjønå her! Ja! Kjempeplan! Eller nei.
Men morro e det.

Columbusing i Hesbyskogen.
Det va mer utfordrande enn bildet vise.
Eg måtte jo finna trygg grunn før eg kunne ta fram kameraet...

Dagens tur tok eg med Øydis. Det va vær, kan du sei. Vind heile veien,
og to ufyselige haglbyger. Men midt mellom di fekk me ei luka med sol
som gjorde alt verdt det. Me fant ein lun krok og solte oss, åt Kvikk Lunsj

Soool og Kvikk Lunsj:)

og studerte ei vipa på ein haug lenger nere. Det e vår! Tjoho!

Finværsluka mellom haglbygene.

Kafofoka!

Det har vore late dagar. Turgåing i solå. Lesing timavis i strekk.
Soving te eg hadde lyst å stå opp. Eggkoking. Familie. Snop og kaker.
Påskeonsdagsbrev. Ferielykke.
Nå går ferien mot slutten, te gjengjeld e den store festdagen her.
Påskedagsgudstjeneste i Hesby kjørka kan ikkje så godt beskrivas.
Men det e ungar med blomster, stinn (og da meine eg stinn) brakka,
sang, glede og hurra. Og så avslutte me med Deg være ære ute på
kjørkegården. Omgitt av graver, og med påskeliljer i hendene,
gir me ærå te Han som har vunne øve døden ein gang for alle.
Kristus lever, vi skal leve, det er døden som er død.

I dag har eg fresten spelt djembe i kjørkå. Ein første gang for alt.
Det kunne gått heidundrande gale, va bare meg som spelte og liksom
sko holda takten. Godt me har ein dyktig dirigent, det hadde vore lite
stas å vore den som sendte heile Kafofoka (Han er oppstanden)
rett vest. Aslak sa det gjekk bra, så då hørre me på han.

Påskeonsdagsbrevet som havna på meg.
Kristin har rimelig stor tru på moster si...

Årets eggekoking i strandkanten
med sol, isvind, popcorn og påskefryd.