Somewhere beyond the sea

Okei, så i går gjorde eg nåke eg normalt ikkje gjer.
Eg brukte google bilder i klasserommet, vist på prosjektor,
uten å ha testa på forhånd ka for slags bilder som kom opp. Me hadde snakka
om sfinxen i Egypt som mangle nase (har sett prinsen av Egypt, og ja, eg understreka
at det neppe e historisk korrekt at det va Moses sin feil at den nasen ramla ner..),
og tidligare på dagen hadde me rota oss inn på blåkval. Og eg hadde prøvd å forklara
størrelsesforskjellen på ein blåkval og et menneske. Så siden me allerede dreiv og såg på
bilder, søkte eg på blåkval vs menneske. Og fekk opp ein masse forskjellig, blant aent
bilder eg kunne bruka te å illustrera kor ufattelig svær ein blåkval kan bli.
Eg hadde ikkje eingang gått særlig langt nerøve siå. Plutselig såg eg nåke eg kjente igjen.
Jada, for vett du ka ei fant når eg googla blåkval vs menneske?
Et bilde av meg sjøl.
Unødvendig å beskriva entusiasmen i klasserommet...

Bildet va selvfølgelig fra bloggen, av meg og Emelie som står mellom
to digre kjevebein fra ein blåkval.
Syns det bildet har gjort seg fortjent te ei nyvisning:

Blåkval vs menneske

Gylne skor

Eg sitte her og har ete meir is enn ka som burde vore lovlig, 

og ser på bilder fra gårsdagens tur. Gylne skor e soundtracket

akkurat nå, og då kom eg jo på den enorme kuskiten Elisabeth trødde i.

Hu gjekk i sandaler, og det surkla godt der hu sklei avgårde.

Eg e egentlig ikkje særlig snill.

Eg lo. 

Det e igrunn ikkje så verst fint her på holmen.

Det e sol, det en varmt, og tradisjonen tru blir eg tung i håvet og lettare irritabel.
Me må ha oss ein tur i dag og. Men først vil eg ha ein is.

Fiskarna i haven

På torsdag smakte eg fiskefór. Jepp. På besøk på Rygjabø med

fjerde klasse og på tur ut te oppdrettsanlegget. Store, brune pellets som

igrunn ikkje smakte spesielt godt. Men eg smakte. Litt usikker på ka eg prøve 

å bevisa med å alltid ta dessa ekle utfordringane, men mindre enn ein time

seinare smakte eg rå kråkebolla. Eg anbefale ikkje det heller.

Me kan legga dei to tinga te listå øve ting Oddbjørg ikkje like.

Ilag med mais, sopp og håveverk.

Ungane lærte å knyta knutar.
Eg prøvde intenst å blanda meg minst mulig.

Forresten fekk eg hørra av ein av elevane mine ein dag at
"du va heldig med fjeset ditt".
Det regne med kompliment te ein lærar.

Liv som har levd og forsvunne

Ka eg har gjort i det sista?
Tja. Eg har rørt i tomatsuppa og prestert å vippa vispen opp og ut i luftig svev
før an kræsjlanda på golvet. Unødvendig å sei at det va suppa på komfyren, på golvet,
på skapdørene, på kjøleskapet og på meg. Ellers har eg tatt et godt jafs av tommelen
med et råkostjern, prøvd å kopiera opp et oppgavehefte te 15 elevar med et vikarskjema
 inni (va først irritert for at kopimaskinen streika, men innsåg det va ein
"blessing in disguise",det e jo ikkje nødvendig å dela sånnt ut te ungane),
har vaska ei lys dongeribuksa med ein lapp av tjukt gult ark i baklommå
(nå e den lommå gul), har tilbragt ein dag ute i solå med solbriller uten solkrem
(vaskebjørn, ja...), har lært ein klasse å dansa reinlender speilvendt....
I dag sko eg eta resten av tomatsuppå, og presterte å søla i sofaen
og på meg sjøl.

Men: Eg har ikkje vore på sjukehus, eg har ikkje vore på nåke bilverksted,
og eg har ikkje vore på legekontoret (bare på helsestasjonen, og sånne småting
kan me ikkje henga oss opp i).

Dessuten e det vår. Ka e nauå då?

Førr nu e det vår her i byen, og gatan e bar.

Det spire og gror i landet.

Og det gjør oss takknemlig førr det som vi har,

vi trur på oss sjøl littegranne.

                                                                                                   

                                                                                                     H. Sivertsen