Jeg snører min sekk, jeg spenner mine ski

Februar. Det blei den månen verden gjekk av hengslene.

Ivertfall tilsynelatande.

Eg kjøpte ny telefon. Eg e på instagram. 

Og for å toppa det heila på skikkelig vis: Eg gjekk på ski.

Det vil sei, eg ramla på ski. 

Ein del kontrollerte fall, og ett som va aldeles utenfor min kontroll.

Du kan sjå det for deg: Nerøvebakke, farten øke, bakken avslutte med ein krapp sving.

Beinå svinge, øvekroppen gjere det ikkje.

Schmokk, sa det i hoftå. Skriik, sa det i knenå. 

Åååååh, det va ein nydelig dag på fjellet!

Sol, snø, venner, snøvasking, aking......Lykke :)

Så får det så var at å gå va (og e) ein utfordring ettepå.

At armane klage, e ikkje øverraskande, det va eg forberedt på.

Di like ikke telefonen helle. Og ikkje blogging. 

Armane e teite.

Men beinå, dei blir sikkert bra igjen. Te slutt.

Jammen bra at temaet i musikktimane ette ferien e dans.

Livet e ein dans. Ein dans på torner.

Det va sooool på fjellet!