Liv som har levd og forsvunne

Ka eg har gjort i det sista?
Tja. Eg har rørt i tomatsuppa og prestert å vippa vispen opp og ut i luftig svev
før an kræsjlanda på golvet. Unødvendig å sei at det va suppa på komfyren, på golvet,
på skapdørene, på kjøleskapet og på meg. Ellers har eg tatt et godt jafs av tommelen
med et råkostjern, prøvd å kopiera opp et oppgavehefte te 15 elevar med et vikarskjema
 inni (va først irritert for at kopimaskinen streika, men innsåg det va ein
"blessing in disguise",det e jo ikkje nødvendig å dela sånnt ut te ungane),
har vaska ei lys dongeribuksa med ein lapp av tjukt gult ark i baklommå
(nå e den lommå gul), har tilbragt ein dag ute i solå med solbriller uten solkrem
(vaskebjørn, ja...), har lært ein klasse å dansa reinlender speilvendt....
I dag sko eg eta resten av tomatsuppå, og presterte å søla i sofaen
og på meg sjøl.

Men: Eg har ikkje vore på sjukehus, eg har ikkje vore på nåke bilverksted,
og eg har ikkje vore på legekontoret (bare på helsestasjonen, og sånne småting
kan me ikkje henga oss opp i).

Dessuten e det vår. Ka e nauå då?

Førr nu e det vår her i byen, og gatan e bar.

Det spire og gror i landet.

Og det gjør oss takknemlig førr det som vi har,

vi trur på oss sjøl littegranne.

                                                                                                   

                                                                                                     H. Sivertsen