A lifetime's not too long to live as friends

I dag e Emelie 24 år. For nøyaktig to år si reiste hu heim te Sverige, 

og forlot meg Emelielaus i York. To år si siste klem med andre ord.

Men me sende kort og brev. Me sende ein melding nå og då.

Og me prate på Skype når me bare klare å ta oss samen.

Eg må ha meg ein tur te Sverige om ikkje så lenge :)

HAPPY BIRTHDAY, EM! I happen to love you.

Just for the record.

Det e løye med det, når man flytte te ein ny plass, får man nye venner.
Denna helgå har eg tilbragt med gode venner på holmen.
Et stykke ut på fredag kveld satt eg på med Elisabeth ner te kaien.
Hu sko ta båt, eg sko handla. Eg va fremdeles mett ette i meste laget komla,
trøtt og god og klar for sofaen. Så ringte mobilen te Elisabeth.
Av den delen av samtalen eg fekk med meg, skjønte eg at hentesjåføren i Stavanger
ikkje kunne komma likavel, Elisabeth legge på, snur seg og smile sitt breiaste,
mest innsmigrande smil. Det e da man vett at man ska få seg ein
sein kveldstur te Klepp... Så nå har eg vore der óg!
Ellers har eg fått herlig fiskemiddag av Øydis (Mor, eg har ete kokt torsk!)
og knallgod kjøttkakemiddag av Elisabeth og Hans Magne.
Viss du nå tenke at Oddbjørg har blitt mata heile helgå, så har du aldeles rett i det!

Og det gjorde godt for kropp og sjel!

Eg takke Gud stadig vekk for gode venner.
Både dei som e her, og dei som e langt unna.

Out of bounds

Ka for ein regel får alle som e nye i ein svømmehall hørra?
Akkurat: Ikkje spring på kanten.

Når eg gjekk på skulen sjøl, va det ikkje alle regler eg skjønte vitsen med.
Men eg fulgte di, godt oppdratt som eg va.
Eg heiv aldri snøball (akkurat den såg eg jo poenget med, da),
eg hoppa aldri uti bassengetfør eg hadde fått beskjed om det,
eg lekte ikkje med fyrstikker (dønn livredd for brann,så eg va ikkje vanskelig å overtala
på den fronten) og eg sprang aldri på bassengkanten.

Ungar følge regler. Iallefall sånne ungar som eg.
Ikkje nødvendigvis fordi di forstår ka som kan bli konsekvensene av å
bryta di, men fordi det e ikkje lov.

Voksne bryte regler heile tiå. Me har mer vet, me e fullstendig klar øve
mulige konsekvenser, men me gir blanke.

Lat meg ta et eksempel: Det e siste året på videregående, eg e passert 18 år,
og e, i teorien, eit vakse forstandig meneskje. Me e i svømmehallen. Ein stor gjeng spele
vannpolo, eg går av ein elle aen grunn langs kanten.
Plutselig kjeme ballen susande opp på land.
Ei av jentene ette, kjapp som bare hu kan ver. Ropet lyde fra vatnet: "Oddbjørg, ta Anja!"
Oddbjørg tar Anja. Ingen fare. Hjelpsom som eg e, legge eg på sprang ette na.
Plutselig ligge eg vannrett i luftå, uten nåken klar idé om koss det gjekk te.
Beinå mine treffe Anja i ryggen,og me lande med et klask og et smell som eg
kjenne i bakhåvet ennå når eg tenke på det. Verden forsvinne. Langt vekke hørre eg
nåken som seie navnet mitt. Ein gang. To ganger. Tredje gangen e det kommt nåke
panisk øve tonefallet. Eg må slita auene opp.
Nærmast meg, fremdeles i vatnet, står Olaug.
Bak na, ein drøy del av klassekameratane mine. Med hakene dinglande nerimot navlen.
Eg blir plutselig inderlig bevisst på at eg ligge på kanten, alle ser på meg
og eg e iført badedrakt.
Ikkje ein ønskesituasjon.
Korleis kunne dette vore unngått? Ikkje spring på kanten.


Me e omgitt av regler. Me bryte di kver dag.
Ordensregler, klasseregler, fartsgrenser....

Holdt me alle fartsgrenser i dag?

Eg bare seie det: Ein dag kjeme konsekvensene og bite deg i baken.
Eg håpe for din skyld at du e påkledd når det skjer.

Detta bildet e tatt på 18-års dagen min.
Den dagen eg blei ein voksen og forstandig regelbrytar.

Kjekt å ha

Eg har samla på masse rart i mitt liv. Hørrt om hunters and gatherers? 

Der har du Drarviksgenene i et nøtteskall. Me jakte og me samle.

Jakte på hjort og aent som springe, på ting som e lagt på ein lur plass,

på elevar som ikkje e der di ska, på muligheter for søvn, 

på gode øyeblikk. Samle tette boksar, brødsdmular, ting det muligens kan bli

bruk for ila det neste tiåret...og sauer,da. Sauasamling e ein hit.

Til og med når di ikkje samle sauer, hørre di bjeller øvealt.

Et lite tverrsnitt av alle samlingane eg har starta 

(og ikkje nødvendigvis avslutta..)

• Serviettar. Ein klassikar. Eg kunne sikkert utstyrt et par-tre bryllupsfestar.
• Visk. 
• Pog (har du glømt ka det va, seie du? Synd for deg.)
• Terningar.
• Frimerker (ingen kan kalla seg samlar uten frimerkesamling!)
• Brukte kontaktlinser. Vel og merka bare sånne eg hadde sett nåke spesielt gjennom. Nå bør her bemerkas at eg va ganske ung når eg begynte med linser. Men e nok ein viss fare for at eg dei linsene eg såg Westlife gjennom e teipa inn i ei dagbok ein elle aen plass. Fjortisfantasien kjenne ingen grenser.  
• Kinderfigurar
• Glansbilder (ååååh, dei fine englane...!)
• Hattar (den samlingå leve i beste velgående. Håveplagg e stas!)

Eg kunne fortsatt ei stund..                            
Men poenget med denna lille kavalkaden e altså at eg har starta nye.

To nye. Samlingar, altså.

Foreningen Betel/Fredheim har begynt å selga gammalt servise for å finansiera

det nya ungdomslokalet di lage te oppe på Betel i Sauda. Te blodpris, selvfølgelig,

vitsen e jo å tjena penger. Og ingen vil jo ha mer enn ein uansett. Bortsett fra meg, da.

Eg har nå fira sett med kopp, tefat og asjett (kan ikkje kalla det ein tallerk. På Betel

hette det asjett). Te den nette sum av 300 kvar. Og eg har lyst på fleir!

Di e jo så kule! Så viss folk i Sauda har lyst å støtta nytt ungdomslokale på

Betel, men syns koppen bare e husafydl, då melde eg meg herved frivillig te 

å øveta heile stasen. 

Nå kan eg drikka kakao i Betelkoppar i min egen heim:)

Dessa e ikkje fullt så dyre, men jammen ekslusive nok likavel.
Norsk design. Med hjort på, ka ellers?

Forresten skreiv eg ein post i fjor om halvårsvurderingar.
Men i tilfelle nåken lure i år og: Halvårsvurderingar e stress.

Fresh page, new pen..

..where do I begin?

Der va 2012 godt igang, gitt.

Eg kjeme te bli sitert ei stund på det eg sa når eg hadde kledd meg og stod på

trappå te Øygard nåken minutt før tolv på nyttårsaftå:

"Okei. Eg e klar. 2012: Hit me."

Eg seie det som dette inn, ka mer e nytt?

2011 e øve, kan ikkje sei eg savne det så voldsomt ennå. 

Men kanskje det kjeme. Det va jo nåken ganske markante høydare-øyeblikk

det året óg. I fjor på denna tiå lista eg opp glansminner fra 2010. 

Og klarte selvfølgelig å unngå å nevna nåken ting som diverse venninner og søsken

meinte burde vore sjølskrevne. Te lags åt alle..

Så eg burde jo, tilseie all fornuft, la var å laga ei tilsvarande listå i år.

Men eg drive bare med fornuft når det passe for meg.

Eg har ikkje tenkt å laga lista. Men når eg sitte her på Judaberg med pcen i fanget 

og hørre på vinden som slite i nabolaget mens regnet dundre mot rutå, med kalde føtter,

tunge auelokk og dystre utsikter mot gym og engelsk fordjupning,

da tenke eg med lengsel på ein aen plass. Ein heilt aen plass, der det va varmt,

eg va langt unna alt som hette skule og mulige timeplansendringar og vikartimar,

ingen kunne masa på meg, og eg kunne iallefall ikkje gjer nåke med det, 

og det fantes kun sol, basseng og vennskap.

Eg tenke på det her.

Det va MANGE gylne stunder i 2011. I dag e minnet om varmen og friheten

det som stikke seg mest fram.

Sånn ellers va det jo bra med jul, da :) Ferien skulle bare vart litt lenger.

Teorien om 13. dag jul, den har eg sans for!

Et av spenningsmomentene i ferien:
Christmas Pudding fra Anna, bragt te landet av
me, myself and I.