To eldre brødre og ei eldre søster.
Eg e minst. Veldig minst.
Yngst, lågast, sist.
Alle som har søsken vett at det va ikkje alltid man va enige om alt.
Ein gong i vår når eg va heima på ferie, fant mor fram det gamla malarskrinet mitt.
Tantebarnå sko mala, må veta.
Det va ein litt sånn fin, nostalgisk følelse, det fina røda skrinet med navnet mitt på,
i kjent, småskeiv stil. Eg KAN ikkje skriva beint uten linjer. Spør 5. klasse.
 |
| Barndomsnostalgi. |
 |
| Storesøster får versågod bruka sitt eget malarskrin. |
Nå for tiå, når eg skrive navn på ting, pleie eg å droppa den delen om at det
e strengt forbudt for Liv Ingunn. Men det va ein gang det va veldig viktig.
1 kommentar:
Å du herlege barndom.
Legg inn en kommentar